As de Lü in Weddewarden un Dingen en Kark hebben wullt dar hebbt se sick frogt: Wo schall de nee Kark stohn? De ut Wedewarden wulln se bi sick hebben un de ut Dingen ok. Ober wokeen schall nu sein Willn hebben? Dor fragen se den Bischop un de vertell jem, se möten dat Urdeel Gott öberloten. In jedet Dorp schulln se een Ossen utsöken un twischen biede Dörper tohoplönen. Denn schulln de Ossen loopen un wo se sick henlegen deen, dar schall de Kark boot warrn, so wull dat de lebe Gott, sä de Bischop.

De Lü dacht sick nu, wo de Ossen foert wart, dar lopt se ok hen. De Weddewardener un de Dingener sochten sick twee starke Ossen ut un foern jem düchdig. Den Dag beför dat sowiet weer, mussen de Ossen nu hungern. Ji weet, worüm? As dat denn sowiet weer, dar wulln de Lü, dat se no ehr Dorp henlopen deen un se bölkten düchdig. Ober dormit mokten se de Ossen so weerig, dat se wiet weg lopen deen bit anne Werser. Dor hebbt se sick denn mö henleggt un dor is de Kark boot worrn.

Disse Geschicht vertelln se sick, ober so is dat woll nich ween. Wo de Kark henschull, dat hebbt se nich de Ossen öberloten. Weet ji, dat dar, wo hüde de Werser is, noch een Dorp weer un dat het Lebstedt heeten. Dat hett mit Weddewarden un Dingen tohoop to dat Imsumer Karkspeel hört. Imsum het bloß de Kark heten un de Hoff de to de Kark hört hett. Dat Dorp Imsum hett fröher Dingen heeten. So is dat ween.

ZURÜCK